Berner Sennenhund, czyli berneński pies pasterski to rasa psów dużych, które pochodzą ze Szwajcarii. Jedna z czterech ras tak zwanych Sennenhund, które występują na tym terenie. BPP wywodzą się od starożytnych molosów, które hodowali Rzymianie. Uważa się, że to oni sprowadzili je w Alpy. Jednak badania archeologiczne sugerują, że berneńczyki pojawiły się na tych obszarach, jeszcze przed przybyciem Rzymian. Ich głównym zadaniem było zaganianie bydła na alpejskich pastwiskach oraz pilnowanie majątku gospodarza. Wykorzystywane były także jako psy pociągowe.

Ważną postacią w historii dla tej rasy jest Fritz Probst, myśliwy żyjący w latach 1867-1945. Był on pierwszym hodowcą berneńczyków, który skupiał się na czystości rasy. Pierwsza międzynarodowa wystawa z udziałem berneńskich psów pasterskich odbyła się w Bernie w 1904 roku. Od tej chwili zainteresowanie rasą stopniowo się rozwijało. Oficjalny wzorzec rasy powstał w 1907 roku, za sprawą Schweizerische Dürrbach-Klub. Ostatecznie w 1913 roku berneńczyki zostały uznane przez Szwajcarski Związek Kynologiczny.

Do Polski psy te przybyły z Czech w latach 80. XX wieku.

Pierwsza oficjalna nazwa Berneńczyków to Dürrbachhund lub Dürrbächler. Związana była z małym miasteczkiem Dürrbach, w którym ta rasa dość licznie występowała. Obecna, czyli berneński pies pasterski odnosi się do szwajcarskiego regionu, którego stolicą jest miasto Berno. Ustalono ją w 1912 roku.

Co ciekawe o berneńczykach mówiono również psy serowe. Wykorzystywano je często do tego, by ciągnęły wózki załadowane nabiałem z serowni na pobliskie targi. Stąd wziął się ten zabawny przydomek.